آوای دل

وقایع روز نهم محرم سال 61هجری

در روز نهم محرم (تاسوعای حسینی) شمر بن ذی الجوشن با نامه‏ ای كه از عبیداللّه‏ داشت از “نُخیله” كه لشكرگاه و پادگان كوفه بود با شتاب بیرون آمد
و پیش از ظهر روز پنجشنبه نهم محرم وارد كربلا شد و نامه عبیداللّه‏ را برای عمر بن سعد قرائت كرد.

ابن سعد به شمر گفت: وای بر تو! خدا خانه ات را خراب كند، چه پیام زشت و ننگینی برای من آورده ‏ای.
به خدا قسم! تو عبیداللّه‏ را از قبول آنچه من برای او نوشته بودم بازداشتی و كار را خراب كردی…

شمر كه با قصد جنگ وارد كربلا شده بود،
از عبیداللّه‏ بن زیاد امان نامه ‏ای برای خواهرزادگان خود و از جمله حضرت عباس علیه ‏السلام گرفته بود كه در این روز امان نامه را بر آن حضرت عرضه كرد و ایشان نپذیرفت.

شمر نزدیك خیمه های امام حسین علیه ‏السلام آمد و عباس، عبداللّه‏، جعفر و عثمان فرزندان امام علی علیه ‏السلام كه مادرشان ام‏ البنین علیها‏السلام بود را طلبید.

آنها به درخواست امام حسین علیه السلام بیرون آمدند،
شمر گفت: از عبیداللّه‏ برایتان امان گرفته ‏ام.

آنها همگی گفتند: خدا تو را و امان تو را لعنت كند، ما امان داشته باشیم و پسر دختر پیامبر امان نداشته باشد؟!

در این روز اعلان جنگ شد كه حضرت عباس علیه ‏السلام امام علیه ‏السلام را باخبر كرد.

امام حسین علیه‏ السلام فرمود: ای عباس! جانم فدای تو باد،
اگر می‌توانی آنها را متقاعد كن كه جنگ را تا فردا به تأخیر بیندازند و امشب را مهلت دهند تا ما با خدای خود راز و نیاز كنیم و به درگاهش نماز بگذاریم.
خدای متعال میداند كه من بخاطر او نماز و تلاوت قرآن را دوست دارم.

حضرت عباس علیه‏ السلام نزد
سپاهیان دشمن بازگشت و از آنان مهلت خواست. عمر بن سعد در موافقت با این درخواست تردید داشت، سرانجام از لشكریان خود پرسید كه چه باید كرد؟

“عمرو بن حجاج” گفت: سبحان اللّه‏! اگر اهل دیلم و كفار از تو چنین تقاضایی می‌‏كردند سزاوار بود كه با آنها موافقت كنی.
عاقبت فرستاده عمر بن سعد نزد عباس علیه‏ السلام آمد و گفت: ما به شما تا فردا مهلت می‌‏دهیم، اگر تسلیم شدید شما را به عبیداللّه‏ می‌‏سپاریم وگرنه دست از شما برنخواهیم داشت…

منابع:
ارشاد،شیخ مفید،ج2،ص89،91
انساب الاشراف،ج3،ص184
الملهوف،ص38

شناسنامه حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام

?فرزند امیرالمؤمنین، برادر سیدالشهداء، فرمانده و پرچمدار سپاه امام حسین علیه السلام در روز عاشورا
عباس در لغت، به معنای شیر بیشه، شیری که شیران از او بگریزند است.

?مادرش «فاطمه کلابیه» بود که بعدها با کنیه «ام البنین» شهرت یافت.
علی علیه السلام پس از شهادت فاطمه زهرا با ام البنین ازدواج کرد. عباس، ثمره این ازدواج بود.

?ولادتش را در 4شعبان سال 26هجری در مدینه نوشته اند و بزرگترین فرزند ام البنین بود و این چهار فرزند رشید، همه در کربلا در رکاب امام حسین علیه السلام به شهادت رسیدند.
وقتی امیرالمؤمنین شهید شد، عباس چهارده ساله بود و در کربلا 34 سال داشت.
کنیه اش «ابوالفضل» و «ابوفاضل» بود و از معروفترین لقبهایش،
قمربنی هاشم، سقا، صاحب لواءالحسین، علمدار، ابوالقِربه، عبدصالح، باب الحوائج و … است.

?آن حضرت قامتی رشید، چهره ای زیبا و شجاعتی کم نظیر داشت و به خاطر سیمای جذابش او را «قمربنی هاشم» می‌گفتند.

?در حادثه کربلا، سمت پرچمداری سپاه حسین علیه السلام و سقایی خیمه های اطفال و اهل بیت امام را داشت و در رکاب برادر، غیر از تهیه آب، نگهبانی خیمه ها و امور مربوط به آسایش و امنیت خاندان حسین علیه السلام نیر بر عهده او بود و تا زنده بود، دودمان امامت، آسایش و امنیت داشتند.

چـہ زیباسـت یـڪ شـب همـہ ے ما

تنهـا براے ڪسـے دعــا ڪنیـم ڪہ

او هـر شـب بـراے همـہ ے مـا

بـہ تنهایـے دعــا مے ڪنــد

?اللهمــ عجل لولیڪ الفرج