آوای دل

این روایت رو بخون بعد هرچی دوست داری غیبت کن!

✅ما معمولا از کسی غیبت میکنیم که دل خوشی ازش نداریم ولی که اگر بفهمیم با این غیبت کردن، چه لطفی در حقش میکنیم، شاید کمتر غیبت کنیم

پيامبر صلى الله عليه و آله:

◀️روز قيامت فردى را مى‏آورند و او را در پيشگاه خداوند نگه مى‏دارند و كارنامه‏اش را به او مى‏دهند، اما حسنات خود را در آن نمى‏بيند.
‼️عرض مى‏كند: الهى! اين كارنامه من نيست! زيرا من در آن طاعات خود را نمى‏بينم!
به او گفته مى ‏شود: پروردگار تو نه خطا مى‏كند و نه فراموش.
? عمل تو به سبب غيبت كردن از مردم بر باد رفت.
◀️سپس مرد ديگرى را مى‏آورند و كارنامه‏اش را به او مى‏دهند که در آن طاعت بسيارى را مشاهده مى‏كند.
‼️عرض مى‏ كند: الهى! اين كارنامه من نيست! زيرا من اين طاعات را بجا نياورده‏ام!
?گفته مى‏ شود: فلانى از تو غيبت كرد، حسنات او به تو داده شد.

جامع الاخبار ص 147

✳️ خیلی سخته وقتی کارنامه اعمال رو می‌دن دستمون ببینیم:
کربلا رفتیم ولی نیست!
مکه رفتیم ولی نیست!
مجلس روضه برگزار کردیم اما ثبت نشده!
کلی انفاق کردیم اما اثری ازش نیست!
بیمارستان و مسجد و مدرسه ساختیم ولی گویی که نساختیم!
بعد میبنیم اینها رو دادن به کسایی که چشم دیدنشون رو هم نداشتیم!
واقعا تصورشم سخته…
حالا هرچی دوست داریم غیبت کنیم و به دیگران خدمت کنیم!!!!

*دزد مال و دزد دیــن*

ﺑﺴﺘﻪ ﺍﯼ ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭼﯿﺰ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ ﻭﺩﻋﺎﯾﯽ ﻧﯿﺰ ﭘﯿﻮﺳﺖ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ.ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺑﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ.
ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﯼ؟
ﮔﻔﺖ: ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺎﻝ ﻋﻘﯿﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻋﺎ ،ﻣﺎﻝ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻣﯿﮑﻨﺪ … ﻣﻦ ﺩﺯﺩ ﻣﺎﻝ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻢ ، ﻧﻪ ﺩﺯﺩ ﺩﯾﻦ ﺍﻭ… ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺲ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﻋﻘﯿﺪﻩ ﺻﺎﺣﺐ ﺁﻥ ﻣﺎﻝ ، ﺧﻠﻠﯽ ﻣﯽ ﯾﺎﻓﺖ ، ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻣﻦ، ﺩﺯﺩ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﻧﯿﺰ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺍﺳﺖ.

?حکمت وحکایت ص،۲۲

تا ایمانتان قوی نشده،نگویید خدایا راضی ام به رضای تو!

? به ما فرمودند در حرف زدن با خدا حواستان را جمع کنید که چه چیزی از خدا می خواهید
مثلاً همیشه بگویید پناه برخدا…

? چون هنوز قوی نشده ایم، نگوییم من راضی هستم به رضای خدا! چون مقام، مقام خواستن است. و خدا هر چه خواستید می دهد.

?اما اگر به مقام رضا اقرار کردید، خداوند به جهت امتحان پشت سر هم مشکلات را به سراغتان می آورد، تا صداقتتان معلوم شود.

♦️و گاهی انسان دعا می کند ولی چون به رضای خدا رضایت داده مشکلات او بیشتر می شود، زیرا مقام رضا همراه با بلاست.
لذا انسان باید دائماً بگوید: پناه بر خدا!

✳️مقام رضا مربوط به جناب سیّدالشهداء علیه السلام است که اگر جناب سیّدالشّهداء نمی فرمود که من راضی به رضای خدا هستم، شاید قضیّۀ کربلا پیش نمی آمد.

? امّا چون حضرتشان تسلیم محض اند، وقتی دوستان و فرزندان او شهید شدند، فرمودند:«الهی رضاً برضائک» و حتی لحظۀ آخر که تمام یاران شهید شدند و دیدند که ممکن است زن و فرزند به اسارت بروند، امّا باز هم گفت«الهی رضاً برضائک»

▪️لذا اگر هفتاد و دو پیغمبر خدا را در یک روز در بیت المقدّس آتش زدند،
▪️و یا آنهمه مصیبت در روز عاشورا بر سیّدالشّهداء و صحابۀ عصمت وارد شد،
▪️و یا هزار و چند سال است که حضرت بقیة الله منتظر ظهورند،
▪️و همۀ بلاهائی که بر ائمه و پیامبران دیگر آمد…

?همه به جهت این است که آنها تسلیم محض اند، و آنهمه حقایق و مکاشفاتی که دست آوردند نیز از این جهت بوده است که در مقام رضا و تسلیم بوده اند.

?باید توجه داشت که منظور از تسلیم محض شدن این نیست که در اموری که پیش می آید بروز عواطف نکنیم!!

?چنانچه از جناب رسول الله نقل شده که وقتی فرزندشان از دنیا رفت، اشک ریختند،(که مردم از این عمل حضرت اعتراض کردند) ایشان فرمودند: ما حرف گزافی نمی زنیم و نمی گوئیم خدایا چرا اینطور شد(تسلیم محض)،
? امّا خوب ما پدر هستیم، عاطفه داریم، برای مرگ فرزندمان دلمان سوخته و اشک می ریزیم.

✳️آنهائی که عارف به سرّالقدرند، می دانند مثلاً این آقائی که مریض شده باید مریضی بکشد، و مأموریت ندارد که برای شفا دادنش کاری بکند،
?امّا از یک طرف این مریض بیچاره ناراحت است و آه می کشد و این عالِم هم برایش ناراحت می شود.

?حضرت بقیة الله، از آنجا که کلّ نظام هستی، برایشان یکپارچه در شهود محض است.
از یک طرف می بیند که نظام آنطور که باید پیاده می شد، شد در راحتی اند.

? و از طرفی هم اعمال و رفتار ما را می بیند و ناراحت می شوند و در عذاب و الم اند و هیچ دست تصرّف بکار نمی گیرند.
?از بیانات استاد صمدی آملی
‍ ‍ ‍