آوای دل

ایستگاه تفکر
در بيمارستان ها وقت شام و ناهار ، غذاها خيلي متفاوت است .

به يك نفر سوپ، چلوكباب و دسر مي دهند
و به يك كسي فقط سوپ مي دهند
و به يك نفر حتي سوپ هم نمي دهند و مي گويند كه فقط آب بخور به يك كسي مي گويند كه حتي آب هم نخور

جالب است كه هيچ كدام از اين بيماران اعتراض ندارند.

زيرا آنها پذيرفته اند كه

✅كسي كه اين تشخيص ها را داده است طبيب است و آن كسي كه طبيب است حكيم است .

❇️ پس اگر خدا به يك كسي كم داده يا زياد داده ، شما گله و شكوه نكنيد كه چرا به او بيشترداده اي و به من كمتر داده اي ❇️

اين كارها روي حساب و حكمت است..
همه اینها درست البته بشرطی که ما تنبلی و سهل انگاری خودمان را به پای حکمت خداوند قرارندهیم.

خدایا!
آدم‌های خوب سر راهمان بگذار…
حس بسیار خوبیست هنگامی که در لحظه‌ هجوم غم یا ناامیدی یا پریشانی بی هوا کسی سر راه آدم سبز بشود

با کلامش؛ نگاهش؛ حتی نوشته‌اش آرامش و شادی و امید بپاشد به زندگی ات.

فقط از دستِ خودِ خدا برمی‌آمده که آن آدم را یا کلام و نگاه و نوشته‌اش را برای آن لحظه‌ خاص‌ سرِ راه زندگی ما بگذارد.

شاید یکی از دعاهای روزانه ام این باشد که:
خدایا من را نیز واسطه ی خوب شدنِ حال دیگران قرار بده .

آمین

…گاهی خدا را صدا کن…

بی آنکه چیزی بخواهی …
بی آنکه گله‌ای کنی …
بی آنکه بگویی چرا …کاش …اگر …
بی آنکه تمام آنچه که نیست را به او نسبت دهی …
بی آنکه حتی بخواهی مشکلت را به او بگویی

گاهی فقط خدا را صدا کن؛
او برای حرکت حروف نامش
روی زبان تو انتظار می کشد …

گاهی خدا را تنها
به پاس خدا بودنش صدا کن

ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑـﺎﻧﻢ
ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺪﯾﻪﺍﯼ ﮐﻪ
ﺑـﺎ ﻫـﺰﺍﺭ ﻋـﺸـﻖ ﻭ ﺍﻣﯿﺪ
ﺑـﻪ ﻣﻦ میدﻫﯽ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰﺍﺭﻡ