آوای دل

واقعا قشنگه
.
.
..
مجلس میهمانی بود……

پیر مرد از جایش برخاست تا به بیرون برود…
اما وقتی که بلند شد، عصای خویش را بر عکس بر زمین نهاد…..
و چون دسته عصا بر زمین بود، تعادل کامل نداشت…
دیگران فکر کردند که او چون پیر شده، دیگر حواس خویش را از دست داده و متوجه نیست که عصایش را بر عکس بر زمین نهاده…..
به همین خاطر صاحبخانه با حالتی که خالی از تمسخر نبود به وی گفت:

پس چرا عصایت را بر عکس گرفته ای؟!

پیر مرد آرام و متین پاسخ داد:
زیرا انتهایش خاکی است، می خواهم فرش خانه تان خاکی نشود…..
چه زيبا گفت دكتر شريعتي:
برای کسی که میفهمد
هیچ توضیحی لازم نیست
و
برای کسی که نمیفهمد
هر توضیحی اضافه است

آنانکه میفهمند
عذاب میکِشند
و
آنانکه نمیفهمند
عذاب می دهند

مهم نیست که چه “مدرکی” دارید
مهم اینه که چه “درکی” دارید..

مَردها خیلی هم خوبند…
دوست داشتنی و مهربان ، عاشقِ محبتِ واقعی
گاهی وقتا مثل یه بچه از تهِ دل خوشحالند…

و گاهی مثل یک پیرمردِ خسته
اکثرشان تنهایی را تجربه کرده اند…
بیشترشان درد کشیده اند…
و اکثرا غمهایشان را در وجودشان
مخفی کرده اند…

خیلی از اشک ها را نگذاشته اند
از چشمانشان بیرون بریزد…
مَردها می روند قدم میزنند تا یادشان نرود
که به جایِ گریه باید
قدمهایِ محکم داشته باشند…
همانهایی که اگر عاشق شوند، برایتان شاملو می شوند و بیستون می کَنند…
و تو بهشت را رویِ زمین خواهی داشت…
آری اینها مَرد هستند…

فروغ_فرخزاد

بزنم به تخته •

در گذشته در بسیاری از مناطق دنیا مردم بر این اعتقاد بودند که خداوند درون درخت زندگی می‌کند. با این وصف درخت برای آ‌ن‌ها از ارزش بالایی برخوردار بود. به همین خاطر بت‌های خود را چوبی می‌ساختند و وقتی که به مشکلی بر می‌خوردند، به آن درخت دست می‌زدند و یا به بت‌های چوبی‌شان ضربه می‌زدند تا به قول خودشان خدا را بیدار کنند و از او بخواهند تا ایشان را در برابر سختی‌ها و مشکلات و بلایا مراقبت نماید.

از این رو امروز هم مردم به شکلی خرافی برای دورماندن از اتفاقات بد و چشم‌زخم، به چوب و تخته‌ای می‌زنند تا به این طریق آن بلا را از خود دور کنند .!.