آوای دل

جملاتی کوچک با مفاهیم بزرگ

آنقدر خوب باشيد که ببخشيد، امّا آنقدر ساده نباشيد که دوباره اعتماد کنید!

اگر احساس افسردگی دارید، درگير گذشته هستید. اگر اضطراب دارید، درگير آینده!
و اگر آرامش دارید، در زمان حال به سر می‌برید.

یک نكته را هرگز فراموش نكنيد:
لطف مکرّر، حقّ مسلّم می‌گردد! پس به اندازه لطف کنيد…

قدر لحظه‌ها را بدانيد!
زمانی می‌رسد که دیگر شما نمی‌توانید بگوئید جبران می‌کنم.

از کسی که به شما دروغ گفته نپرسيد: چرا؟
چون سعی می‌کند با دروغ ‌های پی ‌درپی، شما را قانع كند!

غصّه‌هایتان را با قاف بنویسيد تا هرگز باورشان نکنيد! انگار فقط قصّه است و بس…

هیچ بوسه‌ای جای زخم‌زبان را خوب نمی‌کند! پس مراقب گفتارتان باشيد…

جادّه‌ی زندگی نبايد صاف و هموار باشد وگرنه خوابمان می‌برد! دست‏اندازها نعمت بزرگی هستند…

و نکته ‌ی آخر :
هیچوقت فراموش نكنيد كه :
” دنيا تكرار نمی ‌شود پس زندگی کنید

آغاز آخرین سفر پیامبر(ص) به خانه خدا که به «حجه الوداع» شهرت دارد، در 25 ذی القعده و همزمان با دحوالارض اتفاق افتاده است. میان دحوالارض و پیامبر اکرم(ص) رابطه مستقیم وجود داردآیت الله محمد حسین احمدی فقیه یزدی، استاد حوزه و دانشگاه و کارشناس مسائل مذهبی با اشاره به سابقه تاریخی دحوالارض گفت: آن گونه که در تاریخ اسلام گفته شده است، دحوالارض سابقه طولانی دارد. طبق روایات متعدد خداوند 25 ذی القعده، زمین را از خانه خدا، گسترش داد، در واقع کعبه خمیر مایه خلقت زمین بوده است. وی در خصوص ارتباط دحوالارض با پیامبر اکرم(ص) اظهار کرد: در حدیثی قدسی می خوانیم «لولاک یا محمد ما خلقت الأفلاک»؛ یعنی اگر پیامبر(ص) نبود، خداوند فلک را نمی آفرید. بنابراین آفرینش و دحوالارض با ساحت مقدس حضرت محمد(ص)، ارتباط مستقیم دارد. احمدی فقیه یزدی افزود: آغاز آخرین سفر پیامبر اکرم(ص) به خانه خدا که به «حجه الوداع» شهرت دارد، در 25 ذی القعده و در سالروز دحوالارض اتفاق افتاده است. پیامبر(ص) در این روز به مکانی سفر کرد که دحوالارض در آنجا رخ داده است. با تفاسیر بالا بعید به نظر می آید که میان این دو رویداد بزرگ، ارتباطی وجود نداشته باشد. این استاد حوزه و دانشگاه خاطرنشان کرد: در این سفر نورانی همه خاندان پیامبر(ص) حضور داشتند و آن طور که در تاریخ آمده، این آخرین سفر حضرت رسول(ص) به کعبه بوده است.

آداب و اعمال ویژه دحو الارض

از جمله روزه داشتن که ثواب هفتاد سال عبادت را دارد

احیا و شب زنده داری شب دحوالارض که برابر با یک

سال عبادت است.

ذکر و دعا.

انجام غسل به نیت روزِ دحوالارض و نماز مخصوص آن.

روزه: یکی از آن چهار روز است که در تمام سال به

فضیلت روزه ممتاز است، در روایتی روزه‏اش مثل روزه

هفتاد سال است و در روایت دیگر کفاره هفتاد سال

است، هر که این روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت

به سر آورد از برای او عبادت صد سال نوشته شود، از

برای روزه ‏دار این روز هر چه در میان آسمان و زمین

است استغفار کند، این روزی است که رحمت خدا در آن

منتشر شده،

از برای عبادت و اجتماع به ذکر خدا در این روز اجر بسیاری است.

نماز: نمازی که در کتب شیعه قمیین روایت شده است،

آن دو رکعت است، در وقت چاشت در هر رکعت بعد از

«حمد»، پنج مرتبه «توحید» و «الشمس» بخواند و بعد

از سلام نماز بخواند «لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ

الْعَظِیمِ»، پس دعا کند و بخواند «یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ أَقِلْنِی

عَثْرَتِی یَا مُجِیبَ الدَّعَوَاتِ أَجِبْ دَعْوَتِی یَا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ

اسْمَعْ صَوْتِی وَ ارْحَمْنِی وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَیِّئَاتِی وَ مَا عِنْدِی یَا

ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ»