آوای دل

نکته ای باریک تر از مو

مرحوم شیخ رجبعلی خیاط می گوید:
روز برای انجام کاری روانه ی بازار شدم.
اندیشه ی ارتکاب گناهی در مغزم گذشت .
ولی بلافاصله منصرف شدم و استغفار کردم.
در ادامه راه، شتر هایی که از بیرون شهر هیزم می آوردند، قطار وار از کنارم گذشتند، ناگاه یکی از شتران لگدی به سوی من انداخت که اگر خود را کنار نکشیده بودم آسیب می دیدم.

به مسجد رفتم و این پرسش در ذهنم من بود که این رویداد از چه امری سرچشمه گرفته است ؟
در عالم معنا به من گفتند:
این نتیجه آن فکر گناهی است که کرده ای!
گفتم : من که آن گناه را انجام ندادم.
پاسخ آمد: لگد آن شتر هم به تو نخورد.

متنى بسيار زيبا و خواندنى

دیشب خواب دیدم که مرده بودم …
روز اول یه فرشته اومد بم گفت:
چی میخوای؟
بهش گفتم:آب
گفت برو بالای اون تپه آب بخور … وقتی رفتم دیدم یه چشمه بزرگی بود، دل سیر آب خوردم
روزسوم همون فرشته گفت : امروز چی میخوای؟
بازم گفتم: آب …
گفت برو بالا اون تپه آب بخور … درحالی ک چشمه کوچکترشده بود،دل سیر آب خوردم …..
روز هفتم، همون فرشته گفت:امروز چی میخوای؟؟
بازم گفتم آب ..
گفت برو بالا اون تپه … درحالی که چشمه کوچک وکوچکتر شده بود..آب خوردم….
بعد چهلم همون فرشته گفت : امروز چی میخوای؟ … با عطش فراوان
گفتم : آب …
گفت برو بالا اون تپه … درکمال تعجب دیدم قطراتی مدام در حال ریزش هستند …برگشتم و به فرشته گفتم :
چرا اینطوری شده؟؟؟…
گفت : روز اول ، همه دوستات ، فامیلات ، عشقت و مادرت برات اشک ریختند ، روز سوم فقط عشقت ، رفیقات و مادرت برات اشک ریختن …
روزهفتم فقط عشقت و مادرت برات اشک ریختن ولی روز چهلم فقط این مادرت بود که برات اشک میریخت و همین قطرات همیشه پاپرجاست…
وقتی بیدار شدم پای مادرمو بوسیدم وفهمیدم عشق فقط مادر است وبس

گاهی،
برای رهاشدن از زخم های زندگی باید بخشید و گذشت ….
میدانم که بخشیدن کسانی که از آنها زخم خورده ایم، سخت ترین کار دنیاست….
ولی،
تا زمانی که هر صبح چشمان خود را با کینه بازکنیم و
آدمهای، خاطرات تلخ را زنده نگه داریم و در ذهن خود هر روز محاکمه شان کنیم….رنگ آرامش را نخواهیم دید !!
گاه،
چشم ها را ، باید بست و از کنار تمام بد بودنها گذشت..