آوای دل

#مقایسه_کردن

?مقایسه نکنی!
♨️ در این دنیا همه چیزها با هم تفاوت دارند. مانند: رنگ گل‌ها، طعم غذاها، یا همین اثر انگشت هرکدام از ما (که با اثر انگشت میلیاردها انسان دیگر، متفاوت است).
♨️پس همسر شما هم با همسر دوست‌تان یا بقیه اقوام، یکی نیست. مثلاً همسر شما با یک کیسه میوه به منزل آمده. ممکن است در کیسه، میوه خراب هم باشد. شما می‌توانید در این حد سرزنش کنید که «چرا میوه خوب نگرفتی؟!»
♨️اما این حق را ندارید که او را با کسی دیگر (مثلاً برادر خودتان) مقایسه کنید و بگویید «اون همیشه میوه‌هایی که میخره، بهترینه». چون اگر همسرتان هم بخواهد وقیحانه و با بی‌ادبی جواب دهد، مثلاً می‌تواند به شما بگوید: همسر برادرم دست‌پخت عالی دارد و تو اصلاً بلد نیستی آشپزی کنی.

???

تبلیغ غدیر این زمان دانی چیست؟
امروز دفاع کامل از خامنه ایست

جز خامنه ای نایب معصومی نیست
امروز به حق نمره او باشد بیست

ایران اگر امروز سرافراز و قویست
مرهون درایت همین سید علیست

جز رهبر ما دشمن آمریکا کیست؟
این کشور ما هست که عین الاسدیست

این کشور ما شیعه اثنی عشریست
هم اهل تسنن اش به واقع علویست

تبلیغ غدیر حمایت از خامنه ایست
او رهبر و نایب امام (ع) است و ولیست

?علی شیرازی

❌ شهیدی که ۱۸ سال در قرنطینه بود!

?آیا در منزل قرنطینه هستید؟ چند روز؟ حوصله تان سر رفته؟ تحملتان تمام شده؟ خیلی خسته شدید؟
لطفا این متن را با دقت بخوانید ببینید یک عده برای دین و عزت ما چه کشیده اند…

✍️ بازی های روزگار حواس مان را پرت کرده که روزگاری یک حسین لشکری داشتیم که ۲۷ شهریور ۵۹، ۳روز قبل از شروع رسمی جنگ اسیر بعثی ها شده..
او در پی اقدامات مرزی نظامیان بعثی در جدار مرزی به پرواز در می آید که هواپیمای او توسط بعثی ها مورد هدف قرار گرفته و با خروج از هواپیما به اسارت نظامیان بعثی در می آید

و ۱۸ سال اسارت کشید…
تصورش هم سخت است.۱۸سال دوری از وطن و خانواده …تازه نه یک دوری ساده یک دوری پر ازسختی و مشقت…

همسر شهید لشگری می گفت خدا حسین را فرستاد تا سرمشقی برای همگان شود…
او اولین کسی بودکه رفت و آخرین نفری بود که برگشت….
اسیر که شد پسرش علی۴ ماهه بود و دندان نداشت و به هنگام آزادیش علی پسرش دانشجوی دندانپزشکی بود…

وقتی بازگشت از او پرسیدند این همه سال انفرادی را چگونه گذراندی و او می گفت: برنامه ریزی کرده بودم و هر روز یکی از خاطرات گذشته خود را مرور می کردم سالها در سلول های انفرادی بوده و با کسی ارتباط نداشت، قرآن راکامل حفظ کرده بود، زبان انگلیسی می دانست و برای ۲۶ سال نماز قضا خوانده بود.

حسین می گفت: از هیجده سال اسارتم ده سالی که تو انفرادی بودم سالها با یک “مارمولک” هم صحبت می شدم.
بهترین عیدی که این ۱۸ سال اسارت گرفتم، یک نصفه لیوان آب یخ بود!
عید سال ۷۴ بود، سرباز عراقی نگهبان یک لیوان آب یخ می خورد می خواست باقی مانده آن را دور بریزد، نگاهش به من افتاد، دلش سوخت و آن را به من داد، من تا ساعت ها از این مساله خوشحال بودم.

این را بگویم که من ۱۲ سال در حسرت دیدن یک برگ سبز، یک منظره بودم، حسرت ۵دقیقه آفتاب را داشتم…

او پس از ۱۶ سال اسارت به نیروهای صلیب سرخ معرفی شد و دو سال بعد یعنی سال ۱۳۷۷ به ایران بازگشت و بدین ترتیب او نخستین اسیر و آخرین آزاده جنگ بود.

در بدو ورود در دیدار صمیمانه با رهبر معظم انقلاب مفتخر به لقب «سید الاسرای ایران» گردید.

شهید حسين لشكری در مصاحبه خود گفت:
اعتقادات مذهبی و مكتبی سربازان ايرانی مهمترين عامل مقاومت آنها در مقابل فشارهای روحی، روانی و جسمی بعثی ها بود… ما با تاسی به سيره اهل بيت(ع) و به خصوص حضرت موسی بن جعفر (ع)، تمسك به دين و اهداف آن خود را از گزند ترفندهای دشمن حفظ كرديم.

? منبع: کتاب خاطرات دردناک (تالیف ناصر کاوه)