آوای دل

درمان سرماخورگی

 یک قاشق غذاخوری آویشن را در2.5 فنجان آب جوش بریزید واجازه دهید 10 دقیقه دم بکشد و روزی 2 تا 3 بار از آن میل کنید تا سرماخوردگی تان طی 2 تا 3 روز کاملا خوب شود

علت پاداش عجیب و بسیار به زوار امام حسین علیه السلام
ماجرای سید بحر العلوم رضوان الله علیه

? سید بحر العلوم رحمة الله علیه به قصد تشرف به سامرا تنها به راه افتاد، در بین راه راجع به این مسئله، که گریه بر امام حسین علیه السلام گناهان را می‌آمرزد، فکر می‌کرد. همان وقت متوجه شد که شخصی عرب سوار بر اسب به او رسید و سلام کرد، بعد پرسید: جناب سید درباره چه چیز به فکر فرو رفته‌ای؟ و در چه اندیشه‌ای؟ اگر مسئله علمی است بفرمایید شاید من هم اهل باشم؟ سید بحرالعلوم گفت: در این باره فکر می‌کنم که چطور می‌شود خدای متعال این همه ثواب به زائران و گریه کنندگان بر حضرت سید الشهدا علیه السلام می.دهد مثلاً در هر قدمی که در راه زیارت بر می‌دارد، ثواب یک حج و یک عمره در نامه‌ی عملش نوشته می‌شود و برای هر یک قطره اشک تمام گناهان صغیره و کبیره‌اش آمرزیده می‌شود؟ آن سوار عرب فرمود: تعجب نکن! من برای شما مثالی می‌آورم تا مشکل حل شود؛ سلطانی به همراه درباریان خود به شکار می‌رفت، در شکارگاه از همراهیانش دور افتاده و به سختی فوق العاده‌ای افتاد و بسیار گرسنه شد. خیمه‌ای را دید و وارد آن خیمه شد، در آن سیاه چادر، پیرزنی را با پسرش دید، آنان در گوشه خیمه عنیزه‌ای «بز شیرده» داشتند و از راه مصرف شیر آن، زندگی خود را می‌گرداندند. وقتی سلطان وارد شد، او را نشناختند، ولی به خاطر پذیرایی از مهمان آن بز را سر بریده و کباب کردند، زیرا چیز دیگری برای پذیرایی نداشتند. سلطان شب را همان جا خوابید و روز بعد از ایشان جدا شد و به هر طوری که بود خود را به درباریان رسانید و جریان را برای اطرافیان نقل کرد. در نهایت از ایشان سؤال کرد: اگر بخواهم پاداش مهمان نوازی پیرزن و فرزندش را داده باشم، چه عملی باید انجام بدهم؟ یکی از حضار گفت: به او صد گوسفند بدهید. دیگری که از وزراء بود، گفت: صد گوسفند و صد اشرفی بدهید. یکی دیگر گفت: فلان مزرعه را به ایشان بدهید. سلطان گفت: هر چه بدهم کم است، زیرا اگر سلطنت و تاج و تختم را هم بدهم آن وقت مقابله به مثل کرده‌ام، چون آنها هر چه را که داشتند به من دادند من هم باید هرچه را که دارم به ایشان بدهم تا سر به سر شود. سپس سوار عرب به سید فرمود: حالا جناب بحر العلوم، حضرت سید الشهداء علیه السلام هر چه از مال و منال و اهل و عیال و پسر و برادر و دختر و خواهر و سر و پیکر داشت همه را در راه خدا داد، پس اگر خداوند به زائرین و گریه کنندگان آن همه اجر و ثواب بدهد، نباید تعجب نمود، چون خدا که خداییش را نمی‌تواند به سید الشهدا علیه السلام بدهد، پس هر کاری که می‌تواند انجام می‌دهد، یعنی با صرف نظر از مقامات عالی خودش، به زوار و گریه کنندگان آن حضرت، در جایی عنایت می‌کند در عین حال این‌ها را جزای کامل برای فداکاری آن حضرت نمی‌داند. چون شخص عرب این مطالب را فرمود، از نظر سید بحر العلوم غایب شد. پس از غايب شدن سوار عرب، سيد فهميد كه جواب سؤالش را از امام زمان عجل الله تعالی فرجه دريافت كرده است.

? العبقری الحسان، تألیف مرحوم شیخ علی اکبر نهاوندی، جلد ۱، صفحه ۲۲۷

به شفاعت چهارده معصوم عليهم السلام معتقد باشد

*واجب است يقين داشتن به اين‏كه حضرت رسول خدا صلى الله عليه و آله وائمّه عليهم السلام در قيامت كسانى را از اهل ايمان كه با دين حق باشند و به واسطه گناه كبيره‏اى، وا مانده و گرفتارند، از آنها شفاعت مى ‏كنند*.
يعنى نجات آنها را از خداوند مى‏ خواهند، پس آنها را گرفته و به بهشت مى ‏رسانند؛ چنان‏كه در حديث متواتر، رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «ادّخرت شفاعتى لأهل الكبائر من امّتى».
*«ذخيره كرده‏ام شفاعت خود را براى آنهايى كه گناه كبيره كرده‏اند از امّتم».*
و بعضى علما فرموده‏اند: «مستفاد از روايات آن‏كه شفاعت رسول‏خدا صلى الله عليه و آله و ائمّه عليهم السلام پنج قسم است:
✅?1- شفاعت آنها براى خلاصى از هول محشر و در اين شفاعت، تمام امّتها بهره خواهند برد.
✅?2- شفاعت آنها درباره بعضى از اهل ايمان كه بى حساب به بهشت روند.
✅?3- شفاعت آنها در برداشته شدن عذاب از مؤمنين كه به سبب گناه كبيره، مستحقّ عذاب شده‏اند.
✅?4- شفاعت آنها در بيرون آوردن از آتش، مؤمنينى را كه به سبب گناهان، در جهنّم افتاده‏اند.
✅5- شفاعت آنها در بلند كردن مقام و درجه مؤمنى كه مقامش پايين است».
*بايد دانست كه در آيات و روايات براى چند طايفه «شفاعت» ثابت است؛ يعنى خداوند به آنها در شفاعت اذن مى ‏دهد كه از آن جمله: پيغمبران، شهيدان، ملائكه، علما و مؤمنين كامل.*
ناگفته نماند كه اعتقاد به شفاعت موجب غــــرور و جرأت بر گناه نمى ‏شود، چنانچه بعضى از بى خبران گفته‏اند كه هركس در هر زمانى هر نوع گناهى داشته و هر اندازه كه باشد بدون هيچ عذابى شفاعت به او خواهد رسيد تا سبب جرأت بر گناه كارى شود بلكه:
اوّلًا: شرط قطعى رسيدن شفاعت آن است كه با ايمان و دين حق مرده باشد و كيست كه يقين داشته باشد كه با ايمان خواهد مرد، خصوصاً با آنچه در قرآن و اخبار به آن اشاره شده كه گنهكارى، بى باكى و بى بند و بارى، سبب‏ زوال ايمان و مردن با كفر مى ‏شود.
*و ثانياً: گاه مى‏ شود كه در اثر زيادى گناه در اوايل مواقف قيامت، شفاعت به او نمى‏ رسد بلكه پس از سالها در رنج و عذاب بودن شفاعت به او مى ‏رسد تا جايى كه پس از سالها بودن در جهنّم به وسيله شفاعت از آن خلاص شود.*
و خلاصه، اميد شفاعت موجب تقويت رجا به رحمت الهى با خوف است؛ يعنى خوف از نرسيدن شفاعت به او و از اين‏جاست كه امر شده از پروردگار بخواهيد تا شفاعت به شما برسد.
اللّهمّ ارزقنا شفاعة محمّد وآل محمّد.

بحارالأنوار: 8/ 30.
آيين زندگى، ص: 45.