آوای دل

تنبيه روانی کودکان ممنوع

بيشتر از تنبيه بدنی، تنبيه روانی
موجب آسیب در کودکان می‌شود

به كار بردن كلمات نا مناسب، چنان اثر مخربی در شخصيت كودك به جا می‌گذارد كه آثار آن به صورت صدمات عاطفی و عدم اعتماد به نفس در كودكان بروز می‌كنند.

جملات تحقیر آمیز به عزت نفس كودك و در نتيجه به اعتماد به نفس او آسيب می‌رساند و موجب تخريب رشد شخصيتی می‌شود.

به كار بردن الفاظ منفی همچون : «بد، شلوغ، كثيف، لوس، خراب كار، بی ادب»، نه تنها اعتماد به نفس كودك را كاهش می‌دهد، بلكه ناهشیار او را دقيقا به سمتی كه او را با آن نام يا لقب خوانده‌ايم می‌كشاند
يعنی ما با گفتن اين القاب در حقيقت كودكی لوس ، بي ادب و خرابكار ، كثيف ، شلوغ و بد پرورش ميدهيم .

بیشتر مراقب كلمه ها و جملاتمان باشيم .

راهکارهای تربیتی فرزندان

نیت پدر و مادر در تربیت فرزندان باید رضایت و خشنودی خداوند سبحانه وتعالی باشد:

پدر ومادر هنگامی که به تربیت فرزندان و صرف مال برای این منظور و بیداری کشیدن شب ها و پیگیری و نظارت بر امور و آموزش آنان مشغول هستند، عبادت محسوب می شود. حتی شادمان کردن فرزندان نیز عبادت است منوط بر آنکه نیت صحیح داشته باشند. 
برای آنکه در همه کارهای تربیتی خود ثواب کسب کنیم، باید آنها را با نیت خالص و به خاطر خدا انجام دهیم. در وقت آموزش، به هنگام صرف مال و در زمانی که با آنان به بازی و مداعبه مشغول می شویم باید همیشه نیت الهی داشته باشیم و خود را بر این روش عادت دهیم.

چرا حضرت مسلم با اينكه براى كشتن ابن زياد فرصتى به دست آورد، از آن سر باز زد؟

در قاموس قرآن كريم و فرهنگ متعالى و نجات بخش اهل بيت عصمت و طهارت علیهم السلام، پيروزى بر دشمن از راه ظلم و ستم، حيله و نيرنگ محكوم است؛ چنان كه در يكى از جنگ هاى عصر حكومت حضرت على علیه السلام، منافقان و دشمنان آن حضرت درون يك جنگل پنهان شدند. شخصى پيشنهاد آتش زدن جنگل را داد، حضرت على علیه السلام براى اجتناب از ظلم و ستم فرمود: «لا اطلب النصر بالجور». [1]
حضرت مسلم نيز تربيت يافته مكتب اسلام و اهل بيت علیهم السلام است؛ از اين رو هنگامى كه هانى و شريك بن اعور مريض شدند و قرار شد ابن زياد به عيادت آنان برود، شريك به مسلم گفت: وقتى او آمد، او را به قتل رسانيده، بر دارالاماره جلوس كن! اما ميزبانِ مسلم (يعنى هانى بن عروه) با اين پيشنهاد مخالفت كرد. ابن زياد آمد و نشست و پس از قدرى گفت و گو، بلند شد و رفت.
نظير همين سؤال را شريك از مسلم پرسيد، او فرمود: به جهت دو خصلت، ابن زياد را نكشتم:
يكى به دليل عدم رضايت هانى بن عروه كه گفت نمى خواهم خون او در خانه من ريخته شود
و ديگر اينكه از رسول خدا صلّی الله علیه و آله روايت شده كه فرمود: «ان الايمان قيّد الفتك و لا يفتك المؤمن؛ ايمان به فتك (يورش بردن، حمله ناگهانى، ترور) قيد و بند زده است و مؤمن نبايد مورد حمله قرار گيرد». [2]
هانى گفت: آرى! اگر او را كشته بودى، فردى فاسق، فاجر و كافرى حيله گر را كشته بودى؛ ولى من راضى نشدم و كراهت داشتم كه خون او در خانه من ريخته شود. [3]

پی نوشت:
1. مقتل ابى مخنف.
2. وقعه الطف، ص 114.
3. ابو جعفر طبرى، تاريخ الامم و الملوك، ج 4، ص 271.