آوای دل

“گوش‌تان به دهان رهبر باشد.

چون ایشان گوششان به دهان حجت‌بن‌الحسن(عج) است…

” علامه حسن زاده

عاشقانه ای برای خلیج همیشه فارس

و خورشید آمد و از صبح، سر تا پا تماشا کرد
تماشا کرد تا اینکه خودش را در تو پیدا کرد

در آغوشت گرفت و یک غروب سرخ برپا شد
خودش را در تلاطم ها میان قلب تو جا کرد

شب آمد، ماه آشفته، کمی لاغر تر از دیشب
سوار موجها رقصید و هی پایین و بالا کرد
*
جهان در آرزویت بود تا همسایه ای بدنام
برای نام تو یک وصله ی ناجور پیدا کرد

همانجا بود توفانی شدی، خونت به جوش آمد
تلاطم کردی و شوقت نژادت را هویدا کرد

زبانت فارسی با لهجه ی گرم جنوبی هاست
ولی گوش کر تاریخشان نشنید و حاشا کرد

تو ایرانی ترین موسیقی دورانی و باید
تمام سال در گوشه کنارت جشن برپا کرد

چه جشنی بود اگر می شد که با یاری در این ساحل
دو فنجان چای نوشید و نگاهی سمت دریا کرد
*
نوشتم روی ساحل با نوک انگشت نامت را:
“خلیج فارس"، موجی آمد و با شوق امضا کرد

فاصله ما تا خدا فقط یک صدا زدن است! یک صفحه قرآن! یک دعا! یک درددل! یک مناجات! ویک نماز!

وگاهی با کنار گذاشتن همین یکی ها، چقدر دور میشویم از تو ای مهربان!!