آوای دل

. بِسْـــمِ اللَّهِ النـــــورِ

بهشت چند در دارد؟
در های بهشت عبارتند از:

①     باب المجاهدین
②     باب المصلین (در نماز گزاران)
③     باب الصائمین (روزه داران)
④     باب الصابرین (صبر کنندگان)
⑤     باب الشاکرین (شکر گزاران)
⑥    باب الذاکرین (یاد آوران خدا)
⑦     باب الحاجین (حج کنندگان)

⑧     باب اهل المعروف، که امام صادق (ع) در این مورد می­فرماید: «در کارهای نیک با برادرانتان رقابت کنید و از اهل معروف باشید، زیرا برای بهـشت دری است که به آن در معروف می­گویند و داخل آن نمی­روند و مگر کسی که در دنیا کارهای نیک انجام داده است»

کتاب نور الثقلین، ج۴، ص۵۰۶

تقدیم به امام زمان (ع)

صدایت میکنم آقا…
همین جایم… خودم…تنها…
از این پایین به آن بالا…

صدایم می رسد آقا؟؟
نگاهم در زمین گیر است…
خودم هم خوب میدانم…

بسی دیر است…
بسی دیر است برای پر زدن اما…
امیدم را نگیر آقا…

از این سقف گناهانم دعا بالا نمی آید…
دعا آنجا نمی آید…
دعایم را ببر بالا…

شفاعت کن مرا آقا…
شما را میدهم سوگند…
به حق مادرت زهرا…
نگاهت را نگیر آقا…

اللهم عجل لولیک الفرج

عجيب نيست؟؟؟

پوشيدن لباس آزاد و بلند…چادر يا مانتوي بلند و مناسب دست و پاگير و اذيت کننده است….

اما

پوشيدن… کفش هاي اين چنيني در کوچه و خيابان…
،بازار،مترو و….راحت و بي دردسر است…!!

واقعا گام برداشتن با آن کفش ها راحت است!!!!!

پوشيدن چادر در گرماي تابستان وحشتناک و عجيب است..

اما

پوشيدن ساپورت در سرماي زمستان مسخره که نيست..
هيچ،خيلي هم عادي و منطقي ست!!!

.واقعا اين کفش ها آزار دهنده نيست!!!

آن هم براي کوچه و خيابان؟؟؟

کمر درد و پا درد و عوارض متعدد ديگر…

براي سلامتي همه فداي يک لحظه ديده شدن؟؟؟

رضايت خدا و حجاب و دين هم به کنار…واقعا چرا؟؟؟

اين همه زجر کشيدن فقط براي پسند ديگران!!!!.
چرا بايد براي نگاه گذراي عده اي که خيلي از آن نگاه ها هوس آلود…،
ناپاک و وحشيانه است…
انقدر جسم و روحت را خسته کني بانو ؟؟؟
براي آنها فقط يک لحظه اي….همين….خيلي زود فراموشت ميکنند…
باور کن و ايمان بياور که زن ،تن ،نيست!!
آنوقت همه وجودت را خلاصه نميکني…
در نمايش زيبايي هاي جسمانيت!!!
آن وقت نگاه نر و مادگي به تو تبديل به نگاه يک انسان ميشود…
به انساني ديگر!!
آن وقت به خودت و ديگران ثابت ميکني …
که ارزش تو فقط به تنت نيست…
افکار زيبا و استعدادهاي ناب هم داري!!
.کاش کمي خودمان را دوست داشته باشيم…
کاش بفهميم حجاب هديه زيبا و استثنائي خداست،….
نه ظلم خدا به زن و گرفتن آزادي او…
کاش ببينيم خدا ما را با چه تيپي بيشتر ميپسندد….
کاش وقتي لباسي ميپوشيم با خود بگوييم:آيا اين لباس شخصيت و جايگاه انساني مرا تحت تاثير منفي قرار نميدهد؟؟
آيا اين لباس من را تبديل به يک ابزار عمومي…
براي ارضاء شهوت ديگران نميکند؟؟
آيا اين کفش و لباس در شأن شخصيت من هست؟؟
واقعا با اين پوشش ميتوانم ادعا کنم زن والاست ،نه ،کالا؟