آوای دل

حدیث روز

بهترین مخلوق خدا

عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ:
قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله سَیِّدَ وُلْدِ آدَمَ؟
فَقَالَ: کَانَ وَ اللَّهِ سَیِّدَ مَنْ خَلَقَ اللَّهُ وَ مَا بَرَأَ اللَّهُ بَرِیَّةً خَیْراً مِنْ مُحَمَّدٍ

از حسین بن عبدالله نقل شده که گفت:
به امام صادق علیه السلام عرض کردم: رسول خدا صلی الله علیه و آله سَرور و آقای فرزندان آدم بود؟

حضرت فرمودند: به خدا قسم رسول خدا سرور مخلوقات خدا بود، و خداوند هيچ مخلوقى را بهتر از محمد صلى اللّه عليه وآله نيافريده.

کافی ج ۱ ص ۴۰۱

یک ایه چند نکته

سخن ناحق

متن آیه :
قُلْ أَرَأَيْتُم مَّا أَنزَلَ اللّهُ لَكُم مِّن رِّزْقٍ فَجَعَلْتُم مِّنْهُ حَرَامًا وَحَلاَلًا قُلْ آللّهُ أَذِنَ لَكُمْ أَمْ عَلَى اللّهِ تَفْتَرُونَ

«آيه 59 سوره مبارکه يونس»

ترجمه : بگو به من خبر دهيد آنچه از روزى كه خدا براى شما فرود آورده [چرا] بخشى از آن را حرام و [بخشى را] حلال گردانيده‏ايد بگو آيا خدا به شما اجازه داده يا بر خدا دروغ مى‏بنديد

نکات:
1-رزق، از سوى خدا نازل مى‏شود. «انزل اللَّه لكم من رزق»

2- در احكام شرع نباید از شارع جلو افتاد، چنانكه حرام خدا را نمى‏توان حلال كرد، حلال‏ها را هم نمى‏توان حرام شمرد. «فجعلتم منه حراماً وحلالاً»

3- كسانى كه «ولایت تشریعى» دارند، با اذن الهى مى‏توانند چیزهایى را حلال یا حرام كنند.
«اللَّه اذن لكم»
4- وضع قانونِ بدعت‏آمیز و آن را به خدا نسبت دادن، جرم است.
«جعلتم منه حراماً و حلالاً ، على اللَّه تفترون»
5- قرآن، عادات و رسوم غلطى را كه ریشه در وحى و اذن خدا ندارد، محكوم مى‏كند.
«على اللّه تفترون»

میلاد رسول اکرم ص و موسس مذهب شیعه جعفری امام جعفر صادق ع فرخنده باد

☘رب زدنی علما و ایمانا☘ ..:
پس از آن كه داوود بن علىّ استاندار مدينه از طرف خليفه ، مُعلّى بن خُنيس ‍ را احضار كرده و به قتل رسانيد، امام جعفر صادق عليه السلام با او قطع رابطه نمود و به مدّت يك ماه نزد او نرفت . روزى داوود بن علىّ، ماءمورى را فرستاد كه امام عليه السلام را نزد او ببرند؛ ولى حضرت قبول ننمود.
محمّد بن سنان گويد: در حضور امام جعفر صادق عليه السلام بودم و با عدّه اى از دوستان ، نماز ظهر را به امامت آن حضرت مى خوانديم كه ناگهان پنج نفر ماءمور مسلّح وارد شدند و به امام صادق عليه السلام گفتند: والى مدينه دستور داده است تا شما را نزد او ببريم .
امام عليه السلام فرمود: اگر نيايم ، چه مى كنيد؟ ماءمورين گفتند: والى دستور داده است كه چنانچه نيامديد، سر شما را جدا كنيم و نزد او ببريم .
حضرت فرمود: گمان نمى كنم بتوانيد فرزند رسول خدا صلى الله عليه و آله را به قتل رسانيد.
گفتند: ما نمى دانيم تو چه مى گوئى ، ما فقط مطيع امر والى هستيم و دستور او را اجراء مى كنيم .حضرت فرمود: منصرف شويد و برويد، كه اين كار به صلاح شما نخواهد بود.
گفتند: به خدا سوگند، يا خودت و يا سرت را بايد ببريم .
امام عليه السلام چون آن ها را بر اين تصميم شوم جدّى ديد، دست هاى مبارك خويش را بر شانه ها نهاد؛ و پس از لحظه اى ، دست هايش را به سوى آسمان بلند نمود و دعائى خواند، كه فقط ما اين زمزمه را شنيديم : ((السّاعه ، السّاعه )) ؛ پس ناگهان سر و صداى عجيبى به گوش ‍ رسيد. در اين هنگام حضرت به ماءمورين حكومتى فرمود: هم اكنون رئيس ‍ شما هلاك شد؛ و اين داد و فرياد به جهت هلاكت او مى باشد؛ و ماءمورين با شينيدن اين سخنان از كار خويش منصرف شدند و رفتند.
بعد از رفتن ماءمورين ، من به حضرت عرض كردم : مولايم ! خداوند، ما را فداى تو گرداند، جريان چه بود؟
حضرت فرمود: او داوود بن علىّ دوست ما مُعلّى بن خُنيس را كشت ؛ و به همين جهت ، مدّتى است كه من نزد او نرفته ام بنابر اين ، او به واسطه افرادى پيام فرستاد كه من پيش او بروم ؛ ولى من نپذيرفتم تا آن كه اين افراد را فرستاد تا مرا به قتل برسانند.
و چون من ، خداى متعال را با اسم اعظم دعا كردم تا او را نابود گرداند، خداوند نيز ملكى را فرستاد و او را به هلاكت رسانيد.(1)


1-بحارالا نوار: ج 47، ص 67، ح 9، به نقل از بصائرالدّرجات : ج 5، ص 58.