آوای دل

“شیر صحرا” لقب که بود؟

فرمانده ای که صدام شخصا برای سرش جایزه تعیین کرد!
وی با کمک هشت کلاه سبز ایرانی در منطقه دشت عباس چنان بلایی بر سر نیروهای عراقی آورد که رادیو عراق اعلام کرد؛ یک لشکر از نیروهای ایرانی در دشت عباس مستقر شده است!
در سال 1335 وارد ارتش شد سریعا به نیروهای ویژه پیوست.
فارغ التحصیل اولین دوره رنجری در ایران بود.
دوره سخت چتربازی و تکاوری را در کشور اسکاتلند گذراند.
در اسکاتلند در مسابقه نظامی بین تکاوران ارتشهای جهان ، اول شد و قدرت خود و ایران را به رخ کشورهای صاحب نام کشاند.
وی اولین کسی بود که در دوران دفاع مقدس توانست نیروهای عراقی را به اسارت بگیرد ، او طی نامه ای به صدام حسین وی را به نبرد در دشت عباس فرا خواند ، صدام یک لشکر به فرماندهی ژنرال “عبدالحمید” به منطقه دشت عباس فرستاد ، “عبدالحمید” کسی بود که در اسکاتلند از این ایرانی شکست خورده بود و هفتم شده بود. پس از نبردی نابرابر و طولانی عراقیها شکست خوردند و او شخصا ژنرال عبدالحمید را به اسارت گرفت.
درسال 1362 به فرماندهی قرارگاه حمزه و سپس فرماندهی لشکر 23 نیروهای ویژه منسوب شد. بخاطر رشادتش در جنگ به او لقب “شیرصحرا” دادند.
دهان فرماندهان از تعجب باز مانده بود. کارهای او با هیچ قاعده ای جور در نمی آمد و سرهنگ با طرح و فکر خودش آن را به انجام می رساند؛ بدون دادن حتی یک نفر تلفات. یکی از افسران جلو آمد و با حالتی ناباورانه که عمق حیرت و بهت او را آشکار می کرد، پرسید: «جناب سرهنگ، من اصلا متوجه نمی شوم. آخر چطور می شود که شما چهل کیلومتر وارد خاک دشمن بشوید، بکشید و بگیرید، بدون حتی یک کشته؟»
?وی در عملیات “قادر” در منطقه “سرسول” بر اثر اصابت ترکش توپ به شهادت? رسید. بعداز شهادت او رادیو عراق با شادی مارش پیروزی پخش کرد.
? اینها گوشه ای از رشادت بزرگ مردی بود که اکثریت ایرانیان او را نمی شناسند.
او سرلشکر شهید “حسن آبشناسان ” فرمانده شجاع نیروهای ویژه ارتش سرافراز ایران بود.

چگونه صاحب ” درخت محبوبه ” شویم؟

اهل سنت از رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم نقل کرده اند که فرمود: در بهشت درختی است که آن را «محبوبه» می گویند و میوه آن درخت از انار کوچک تر و از سیب بزرگ تر است و سفیدتر از شیر و شیرین تر از عسل و نرم تر از مسکه و از آن میوه نمی خورد مگر کسی که هر روز بر فرستادن صلوات، مداومت نماید.

افکار

- بزرگی می گوید: من همسایه ای داشتم و وفات نمود و بعد از آن او را در خواب دیدم و از او پرسیدم که خداوند با تو چه کرد؟

گفت: هول های بزرگ دیدم و رنج های عظیم کشیدم. از آن جمله وقت سؤال نکیر و منکر بود که زبان من از کار افتاد و با خود می گفتم: واویلاه این عقوبت از کجا به من رسید، آخر من مسلمان بودم و بر دین اسلام مُردم و آن دو فرشته به عنف و غلظت از من جواب طلبیدند. ناگاه شخصی نیکو روی و خوش بویی آمد میان من و ایشان حائل شد و مرا تلقین کرد تا اینکه جواب ایشان را بر وجه صواب باز دادم.

و از آن شخص پرسیدم که تو کیستی خدا تو را رحمت کند که مرا از این غصّه خلاصی دادی؟
گفت: من شخصی هستم که مخلوق از صلواتی که تو به پیغمبر صلّی الله علیه و آله و سلّم فرستاده بودی و مأمورم به آن که در هر وقت و هر کجا که درمانی به فریاد تو رسم.

اهل سنت از رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم نقل کرده اند که فرمود: در بهشت درختی است که آن را «محبوبه» می گویند و میوه آن درخت از انار کوچک تر و از سیب بزرگ تر است و سفیدتر از شیر و شیرین تر از عسل و نرم تر از مسکه و از آن میوه نمی خورد مگر کسی که هر روز بر فرستادنصلوات، مداومت نماید.

منبع:
۱. ریاض الاحادیث، ص۹۴.
۲. عرفان و عبادت، ص۳۶۱.