آوای دل

زندگی آرام باوجود همسر بداخلاق

تندخویی و عصبانیت شوهر موجب آشفتگی روابط می شود. با تدبیر و شکیبایی و بدست آوردن بینش بیشتر نسبت به عواقب عصبانیت می توان در روحیات همسر تاثیر گذار بود.

خشم و عصبانت در روابط زن و شوهر، آزار دهنده و آسیب رساننده است و آزردگی هر دو طرف را به همراه دارد.
گاهی بعضی از خانم ها از برخورد شوهر عصبانی، ناراحت و غمگین می شوند. بویژه این حالت زمانی بیشتر است که خانم ، در ارتباطات خود از محبت بیشتری استفاده می کند.

برخورد با شوهرعصبانی کاری سخت است و نیاز به شکیبایی بیشتری دارد و فکر کردن در مورد برخوردهای خشونت آمیز او موجب سرخوردگی شما می شود و این احساس کاملا طبیعی است.
در برخورد با شوهر عصبانی به جای اینکه فکر کنید ،مشکل لاینحل است ،به یک راه حل فکر کنید. زیرا یک مسئله هر چقدر هم سخت باشد، می توان آنرا از راهها و روشهای متعددی حل کرد. بنابراین به این فکر کنید، چه دلیلی دارد که او چنین برخوردی دارد؟ آیا نیازهای او برآورده نمی شود؟ یا اینکه جزء عاداتهای رفتاری او شده است؟ و یا اینکه نوع برخوردهای شما، خشم و عصبانیت را در او بوجود می آورد. بنابراین پیدا کردن جواب به شما کمک می کند تا بتوانید راه حل مناسبی را برای خود پیدا کنید.

گاهی ریشه های خشم در استرس، ترس و ناکامی است. مردان خشم خود را با زبان کلامی بیان می کنند و زنان با گریه کردن.
بهترین روش، شفاف و واضح
صحبت کردن شما با اوست و توضیح اینکه خشم و ناراحتی او موجب آزردگی و دلشکستگی شما می شود. البته بعضی از خانم ها می گویند ما در زمانهای مختلف به او گفتیم ولی فایده ی نداشته است.

شاید نوع گفتن و زمان گفتن شما مناسب نبوده است، پس نباید ناامید شوید. و باید راه حل های متعددی را امتحان کنید تا به نتیجه برسید.

گاهی مردان از پذیرفتن دیدگاههای شما سرباز می زنند، ولی شما باید در زمانهای آرام با صحبتهای منطقی ، کوتاه و محبت آمیز او را متوجه عواقب رفتارش کنید.

زمانیکه شما چنین گفتگویی با او انجام می دهید، لازم است از رفتارهای مناسب او که مورد تایید و توجه شماست است، نیز گفتگو کنید و اینکه بسیاری از محبت ها و رفتار های خوب او را می پسندید. و از اینکه او دارای چنین قابلیتهایی می باشد خرسند هستید.
گاهی شوهر شما از آسیبهای که وارد می کند، آگاهی ندارد. صحبتهای شما کمک کننده است. البته گاهی شما احساس می کنید که شوهر شما می خواهد با رفتار عمدی خود ، شما را بیازارد. این مسئله نشان می دهد که او هم عمیقا از مسئله یی ناراحت است، بنابراین سعی کنید بجای اینکه مقابل به مثال کنید رفتاری محبت آمیز و توام با همدردی نشان دهید تا او متوجه شود که بسیاری از رفتارهای شما با قصد قبلی و آزار دادن او نبود است و این بدلیل ناآگاهی شما از روحیات او بوده است که چنین اتفاقی افتاده است . بهتر است در این مورد با هم گفتگو کنید. و نشان دهید که بسیاری از رفتارهای ناراحت کننده او نیز ممکن است ناآگاهانه اتفاق افتاده باشد. لذا بهتر است در این مورد با یکدیگر به گفتگو بنشینید و در جهت رفع کدورتهای یکدیگر اقدام کنید.

همچنین درک شما از موقعیتهای مختلف او ، کمک می کند تا از شما حمایت بیشتری به عمل آورد، برخورد محبت آمیز و آرامش بخش شما می تواند او را آرام کند. در نهایتبا او لجبازی نکنید

سه عمـــل که باعــث طول عمـر می شود

امام جعفر صادق علیه السلام فرمود:

سه چيز است كه اگر مؤمن از آنها مطلع شود، باعث طول عمر و دوام بهره مندى او از نعمت ها مى شود :

1- طول دادن ركوع و سجده

2-زياد نشستن بر سر سفره اى كه در آن ديگران را اطعام مى كند

3-و خوش رفتارى اش با خانواده.

کافی ج۴ ص۴۹ ح۱۴

‍ توصیه ارزشمند امام علی (ع) نسبت به صبر دربرابر حرف مردم

حضرت امیر علیه‌السلام بعد از توصیه فرزند خود به بی‌اعتنایی نسبت به حرف مردم، می‌فرماید:

تو چه توقعی از مردم داری؟!
مردم این‌گونه‌اند که؛
اگر تو انسان عالمی باشی، به تو حسد می‌برند و برای این‌که تو را از چشم دیگران بیاندازند، درصدد عیب‌جویی و خرده‌گیری از تو برمی‌آیند.

اگر مطلبی را ندانی و بخواهی از دیگران استفاده کنی، همّت ندارند که تو را راهنمایی و ارشاد کنند.
اگر به دنبال دقایق و ظرایف علمی باشی، طعنه می‌زنند که آدم بیکاری است که در پی چنین مسایلی است؛
اگر طلب علم را رها کنی،‌ تو را کودن و کم‌استعداد می‌خوانند.
اگر نسبت به انجام عبادات اهتمام داشته باشی، می‌گویند: این، آدمِ ظاهرساز و ریاکاری است.
اگر سکوت پیشه کنی، می‌گویند: لال است؛
و اگر صحبت کنی، می‌گویند: چه قدر پرحرف است.
اگر پول خرج کنی، می‌گویند: آدم ولخرجی است،
اگر اقتصاد داشته باشی، تو را بخیل می‌نامند.
اگر به پول‌شان نیاز داشته باشی و از آنها درخواست کمک کنی، رابطه‌شان را با تو قطع می‌کنند؛
اگر نسبت به آنها بی‌اعتنا باشی، حتی ممکن است تو را کافر و خارج از دین معرفی کنند!
آری مردم این‌چنین‌اند.

بحارالانوار، ج 74، ص 234