آوای دل

“علت های بی خوابی و راهکارهای رفع آن”

بی خوابی به دو شکل “اشکال در شروع خواب” و “اشکال در تداوم خواب” دیده می شود. در حالت نخست فرد با “تاخیر” به خواب می رود و در مشکل دوم، شخص خواب “منقطع” داشته و از خواب می پرد.

علت چیست؟

عوامل متعددی می تواند دلیل بی خوابی یا بدخوابی شود که از آن جمله می توان به اضطراب (اضطراب شغلی، اضطراب امتحان و…)؛ استرس ناشی از بروز یک حادثه و افسردگی اشاره کرد، علاوه بر این، مشکلاتی چون درگیری با اسایکوز (روانپریشی)؛ شیدایی (مانیا)؛ اشتغال فکری و وسواس فکری می توانند زمینه ی بی خوابی شوند.

برخی افراد نیز ممکن است به “بی خوابی گذرا” دچار شوند، این مساله نیز می تواند ناشی از درگیری با یک اتفاق اضطراب زا، بروز مشکل شغلی و مالی، قرار داشتن در دوره ی سوگ یا فقدان یک عزیز باشد.

“راه حل”

برای برطرف شدن مشکل بی خوابی باید ابتدا بیماری زمینه ای شناسایی و درمان شود تا به این ترتیب مشکل بی خوابی نیز برطرف گردد، اما در حین درمان بیماری زمینه ای، برای آن که مساله ی بی خوابی کنترل شود، گاهی لازم است مراجع برای مدتی تحت نظر متخصص اعصاب و روان، دارو مصرف کند.

“بهداشت خواب”

اگر دچار اختلال خواب هستید، لازم است به نکات زیر توجه کنید، رعایت بهداشت خواب، می تواند به برطرف شدن این مشکل کمک کند:

هر روز در زمان معینی از خواب بیدار شوید.

فقط برای خواب به بستر بروید، بنابراین نباید کارهایی مانند چک کردن ایمیل، گشت زدن در فضاهای مجازی، انجام بازیهای کامپیوتری، صحبت کردن با تلفن را در رختخواب انجام داد.

زمان خواب روزانه را به تدریج به حالت اولیه بازگردانید، به این معنی که مدت و زمان خواب و بیداریتان را به همان زمان قبل از ابتلا به مشکل بی خوابی بازگردانید.

حتی الامکان مصرف کافئین و نیکوتین را متوقف کنید.

در طول روز، نخوابید.

با برنامه ریزی، به تدریج بدن را به انجام ورزش های نیمه سنگین و سنگین صبحگاهی عادت دهید تا به تناسب اندام برسید.

پیش از خواب، از فکر کردن به مسایلی که ممکن است باعث افزایش فعالیت ذهنی شوند، اجتناب کنید که گاهی لازم است برای مدیریت این افکار از مشاوره ی تخصصی بهره گرفت.

قبل از خواب، به جای تماشای تلویزیون، در آرامش مطالعه کرده، رادیو یا موسیقی آرام گوش کنید.

قبل از خواب به مدت ده تا بیست دقیقه دوش آب گرم بگیرید.

هر روز در ساعت معینی غذا بخورید و یک تا دو ساعت قبل از خواب، آخرین وعده غذایی را میل کنید.

شرایط خواب مانند دمای اتاق، نور، بالش و دیگر وسایل خواب را مناسب کنید.

اگر می خواهید کاری انجام دهید،کنار رختخواب آن را انجام دهید و زمانی که احساس کردید خوابتان می آید، با یک حرکت وارد بستر شده و بخوابید.

اگر پس از گذشت ده تا پانزده دقیقه بعد از ورود به بستر، خواب تان نبرد، رختخواب را ترک کنید، ریلکسیشن انجام دهید و زمانی که احساس کردید خوابتان می آید، مجدداً وارد بستر شوید.

از مصرف خودسرانه ی داروهای خواب آور پرهیز کنید، برخی از این داروها “عادت” می آورند، بنابراین فقط باید داروهایی مصرف شوند که متخصص اعصاب و روان آنها را برای مدت مشخصی تجویز کرده است.

جایگاه دعا در قرآن ودروایات

اگر در قرآن، آیه ای جز همین آیه در رابطه با دعا نبود، جا داشت که برای بالا رفتن مقام انسانی و معنوی خود، شب و روز دعا کنیم.

قلْ مَا یَعْبَؤُاْ بِکُمْ رَبِّی لَوْلاَ دُعَآؤُکُمْ

اگرددعایذشما نبود خداوند چه توجه و اعتنایى به شما داشت؟

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

دعا اسلحه مومن است و ستون دین و نور آسمانها و زمین است.»

خداوند در قرآن کریم می فرماید:

ودَّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِکُمْ وَأَمْتِعَتِکُمْ فَیَمِیلُونَ عَلَیْکُم مَّیْلَةً وَ حِدَةً

کافران دوست دارند و آرزو می کنند که شما از اسلحه و اسباب خویش غافل شوید، پس ناگهان بر شما هجوم آورند

پس لازم است که دعا مستمر باشد.
هیچ وقت نباید از درگاه خداوند نا امید برگشت.
هر وقت از دعا کردن نا امید شدید بدانید که آن ندای شیطان است که شما را به پرتگاه دعوت میکند . همه میدانیم ناامیدی قوز بالاقوز است
گناه بزرگی است بر روی سایر گناهان.

اگر کسی نا امید باشد باید بداند علاوه بر معصیت هایی که کرده گرفتار معصیت دیگری هم شدهه اس از رحمت خداوند.
در این ایام از دعا کردن برای همدیگر غافل نباشید.
چه بسا دعای شما در حق دیگری مستجاب شود و گره از کار کسی باز کند.

نمی‌توانم یا نمی‌خواهم

كاربرد “نمی توانم” درست نيست، كلمه درست، “نمی خواهم” است.
نه اينكه «نمی توانم» بلكه «نمی‌خواهم»
كه آن كار را انجام دهم.
«نمی‌خواهم» به معناى ارادہ نكردن است،
به معناى «من انتخابش نمی كنم» است.
وقتى كلماتمان را تغيير می‌دهيم، جملاتى
كه به خود می‌گوييم ( گفتار درونى مان )
نيز معناى متفاوتى پيدا می‌كند.
«من نمی‌خواهم وزن كم كنم، ببخشم،
يا من نمی‌خواهم پيانو بزنم.»
در واقع، تمام اين موارد گزينه‌هايى است
كه از نظر عملى امكان پذير و شدنى اند،
ولى ما «انتخاب» می‌كنيم كه انجامشان ندهيم.
اغلب ما به تغيير كلمات مايل نيستيم،
چون اين كار ما را با مسئوليت كارهايى
كه انجام نداده‌ايم روبرو می‌كند.
با توجه به آنچه گفته شد، اگر شما بگوييد «نمی‌توانم» آن را انجام دهم، به خود اجازہ داده‌ايد تا از مسئوليت شانه خالى كنيد!
وقتى كه ميگويى نمی‌توانم، به خودت فرصت میدهى تا تلاش نكنى.
با اين ديدگاہ، تو پيش از آن كه شروع
كنى، تسليم شدہ اى.
تو اجازہ ميدهى در تنگنايى بيافتى كه از انتخاب خودت ناشى شدہ است.
ياد بگير كه مسئوليت انتخاب‌هايت را
بپذيری.