آقای من....
آقای من
مےدانم وقتے بر مزار شهدا گذر مےڪنے، عمق
نگاهت، فریادگر “اَیْن عمار” است.
آقای من
ژرفاے نگاهت مرا مےترساند، نڪند، دل از ما
بریده باشے و ما ….!!!
پنج اصل دین در صلوات وجود دارد:
پنج اصل دین در صلوات وجود دارد:
«اللهم» توحید است!
«صلی علی محمد» نبوت است!
«و آل محمد» یعنی امیرالمومنین علیهالسلام و اولادش،
این هم امامت است!
توحید را هم که قائل شدیم،
پس معاد را هم قائلیم!
و اگر حق محمد و آل محمد را ادا کردید،
عدالت است.
قربان این مستحب،
که با آن هر پنج اصل دین را اقرار کردیم.
اللهم صل علی محمد و ال محمد
و عجل فرجهم
˝شیخ اسماعیل دولابی ˝
ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻣﺮﮒ ﻧﺒﺎش⁉️
ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻣﺮﮒ ﻧﺒﺎش⁉️
ﻋﻠﺎﻣﻪ ﻣﺠﻠﺴﻲ ﺭﺣﻤﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:
ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺍﻫﺎﻟﻲ ﻛﺎﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﺸﺮّﻑ ﺑﻪ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﺍﺯ ﺣﺎﺟﻴﺎﻥ، ﺷﻬﺮ ﻭ ﺩﻳﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻣﻲﻛﻨﺪ. ﻭﻗﺘﻲ ﻛﺎﺭﻭﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺠﻒ ﺍﺷﺮﻑ ﻣﻲﺷﻮﺩ، ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺷﺪﻳﺪﻱ ﻣﺒﺘﻠﺎ ﻣﻲﮔﺮﺩﺩ، ﻃﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﭘﺎﻱ ﺍﻭ ﺧﺸﻚ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺎﺯ ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ.
ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻨﺎﺳﻚ ﺣﺞ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻱ ﺟﺰ ﺗﺮﻙ ﺍﻭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ، ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ ﺻﺎﻟﺤﻲ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪﻫﺎﻱ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺣﺮﻡ ﺣﺠﺮﻩ ﺩﺍﺷﺖ، ﻣﻲﺳﭙﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ.
ﺻﺎﺣﺐ ﺣﺠﺮﻩ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺠﺮﻩ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲﮔﺬﺍﺷﺖ، ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍ ﻗﻔﻞ ﻣﻲﻛﺮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻬﺮ ﺑﺮﺍﻱ ﮔﺮﺩﺵ ﻭ ﻛﺴﺐ ﺭﻭﺯﻱ ﻣﻲﺭﻓﺖ. ﺭﻭﺯﻱ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﻛﺎﺷﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﺠﺮﻩ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ: ﻣﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ. ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﻫﻢ ﻣﻲﺗﺮﺳﻢ.
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺒﺮ ﻭ ﺭﻫﺎ کن! ﻭ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻲ ﺑﺮو! ﻣﺮﺩ ﻛﺎﺷﺎﻧﻲ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ: ﺍﻭ ﺣﺮﻑ ﻣﺮﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﺭﺳﺘﺎﻥ ﺩﺍﺭ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻧﺠﻒ ﺑﺮﺩ، ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﺎﺋﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﻮﺩ، ﻧﺸﺎﻧﺪ، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻮﺽ ﺷﺴﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺩﺭﺧﺘﻲ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺟﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ، ﺁﻭﻳﺨﺖ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺻﺤﺮﺍ ﺭﻓﺖ.
ﺍﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﻡ؛ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻣﻲﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻡ. ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻝ، ﺟﻮﺍﻥ ﺯﻳﺒﺎﻱ ﮔﻨﺪﻡ ﮔﻮﻧﻲ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺣﻴﺎﻁ ﺷﺪ. ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﻠﺎﻡ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻳﻚ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﺮﺍﺏ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻧﻤﺎﺯ ﺷﺪ. ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﺯﻳﺒﺎ ﺑﻪ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺸﻮﻉ ﻭ ﺧﻀﻮﻉ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻦ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ. ﻭﻗﺘﻲ ﻧﻤﺎﺯﺵ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ، ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻟﻢ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﻴﺪ.
ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﻪ ﻣﺮﺿﻲ ﻣﺒﺘﻠﺎ ﺷﺪﻩﺍﻡ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺳﺨﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻧﻪ ﺧﺪﺍ ﺷﻔﺎﻳﻢ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻳﺎﺑﻢ، ﻭ ﻧﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﻣﻲﺳﺘﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺷﻮﻡ. ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎش! ﺑﻪ ﺯﻭﺩﻱ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﺩﻭﻱ ﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﻄﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ. ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ. ﻭﻗﺘﻲ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﻁ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ، ﺩﻳﺪﻡ ﭘﻴﺮﺍﻫﻨﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﺠﺮﻩ ﺭﻭﻱ ﺩﺭﺧﺖ ﭘﻬﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺭﻭﻱ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺷﺴﺘﻢ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﻱ ﺩﺭﺧﺖ ﺁﻭﻳﺰﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻡ.
ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻣﺪﻡ. ﺁﺭﻱ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺣﺘﻲ ﺍﺯ ﺟﺎﻳﻢ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻢ، ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺛﺮﻱ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺳﺨﺖ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ. ﻳﻘﻴﻦ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﺁﻝ ﻣﺤﻤّﺪﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺭﺍ ﮔﺸﺘﻢ. ﺍﻣﺎ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻡ. ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺩﻳﺮ ﻣﺘﻮﺟّﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ، ﺑﺴﻴﺎﺭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ. ﻭﻗﺘﻲ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﺠﺮﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺳﺎﻟﻢ ﺩﻳﺪ، ﺑﺎ ﺗﻌﺠّﺐ ﭘﺮﺳﻴﺪ: ﭼﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮﺩﻡ، ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ، ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﻑ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﺍﻭ ﻧﺎﺋﻞ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺣﺴﺮﺕ ﻣﻲﺧﻮﺭﺩ. ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻭ ﺷﺎﺩ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺣﺠﺮﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻴﻢ.
ﺷﺎﻫﺪﺍﻥ ﻣﻲﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﻭ ﺗﺎ ﻣﻮﻗﻌﻲ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﺍﺯ ﺣﺞ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻨﺪ، ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ، ﻭﻗﺘﻲ ﺁﻥﻫﺎ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪّﺗﻲ ﻣﺮﻳﺾ ﺷﺪ ﻭ ﻣُﺮﺩ، ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﻴﺎﻁ ﺩﻓﻦ ﺷﺪ. ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻭﻱ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻣﻲﺧﻮﺍﺳﺖ، ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪ.
?ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻟﺎﻧﻮﺍﺭ، ﺝ 52، ﺹ 176 ﻭ 177.
