آوای دل

وقتی از فرزندم، عصبانی هستم چه کار کنم؟

پاسخ :

هرگز به عنوان تهدید از جمله من مادرت نیستم ، من دیگه پدرت نمیشم استفاده نکنید.

لازم نیست ناراحتی و عصبانیت خود را با جمله “دیگه تو رو دوست ندارم” همراه کنید.

هنگام عصبانیت خیلی صادقانه می توانید فقط ناراحتی و خشم خود را بگویید و به کودک بگویید که از دست او ناراحت هستید! همین!
: من خیلی ناراحتم که اتاقت نامرتبه.

انتظار خود را از کودک بیان کنید. دوست دارم وقتی بازی با اسباب بازی هات تموم شد اونا رو سر جاشون بذاری.

شما می توانید از دست کودک عصبانی شوید، غمگین شوید، ناراحت شوید و … اما هیچ کدام از این موارد ربطی به دوست نداشتن او ندارد.

ویرانی بدن از نخوردن شام شروع میشود

شام نخوردن باعث پیری زود رس میشود
در شب چیزی و لو اینکه قطعه نان کوچکی باشد تناول کنید
کسیکه دو شب پشت سر هم غذا نخورد .نیرویی از او به هدر میرود که تا چهل روز برنمیگردد

⚜پیامبر اکرم(ص)⚜
غذای شب را ترک مکن ولو آنکه تکه نان خشکی باشد
من میترسم که اگر امت من غذای شب را ترک کنند ، زود پیر شوند

غذای شب ، نیروی پیر و جوان است

هرکس که غذای شب را ترک کند ، نیرویی از او میرود که بر نمیگردد

غذای شب سودمندتر از غذای روز است

چرا خوردن شام سودمندتر از خوردن نهار است ؟

زیرا در شب حرارت به داخل بدن میرود و هضم قوی تر میشود بر خلاف روز که سردی به داخل و حرارت به سطح بدن می رود و غذا درست هضم نمیشود

اگر در هنگام شب در معده چیزی نباشد،حرارت بدن به جای آنکه به آن بپردازد ، به رطوبت اصل بدن متوجه میشود و آن را خشک و لاغر میکند
به همین دلیل است که ، در هنگامی که معده خالی است باعث کم خوابی میشود

ماجرای تقابل عزتمندانه‌ی «سرباز کوچک امام» با وزیر جنگ صدام!

در برشی از خاطرات سرباز کوچک امام، به روایتی می‌رسیم که دل هر خواننده‌ای را از صلابت او می‌لرزاند. یکی از روزهای اول اسارت، بعثی‌ها او را به اتاق جنگ‌شان در خرمشهر و به رویارویی با «عدنان خیرالله» وزیر جنگ عراق و اولین شخص مهم کشور عراق بعد از صدام می‌برند. مهدی بدون ذره‌ای ترس و واهمه با چنان شجاعت و متانتی پاسخ‌هایی دندان‌شکن به او می‌دهد که لبخند تمسخرگونه عدنان خیرالله بر لبانش می‌ماسد!

?«… فرمانده که از حاضرجوابی‌ام خوشش نیامده بود، اخمی کرد و سوال دیگری پرسید. مترجم گفت: «ایشون میگن بچه‌جان! شما نترسیدی که اومدی جنگ؟ چطور به خودت اجازه دادی بیای با جیش العراق با این‌همه قدرت بجنگی؟»

?چیزی نگفتم. عدنان باز هم چیزی گفت. مترجم به جمع اشاره‌ای کرد و گفت:«میگن ببین اینها چقدر قوی و بطل هستند، آخه تو به این کوچیکی نمی‌ترسی با اینا بجنگی؟ چرا اومدی به جنگ اینا؟!»

?یک لحظه مکث کردم. در ذهنم کلمه‌ها را سبک و سنگین می‌کردم. دلم می‌خواست جوابی بهش بدهم که از سوالش پشیمان شود. از خدا کمک خواستم و گفتم:«من اومدم بجنگم، نیومدم با شما کشتی بگیرم که از هیکل‌های درشت‌تون بترسم…»

صبر کردم تا سرباز حرف‌هایم را ترجمه کند. او نگاه تند و معنی‌داری بهم کرد و با قدری مکث حرفم را ترجمه کرد. دوباره ادامه دادم: «فقط فرقش اینجاست که شما چون بزرگ هستید، من راحت می‌تونم با اسلحه‌م شمارو نشونه بگیرم و بزنم اما من چون کوچیک هستم، شما راحت نمی‌تونید، منو ببینید و بهم تیر بزنید.»‌