آوای دل

از شرکت در مراسم بازدید و دیدن جهیزیه خودداری کنید و از اساس این نوع دعوت ها را توهین به شخصیت خودتان تلقی کنید.
اصلا برایتان فرق نکند جهیزیه مربوط به چه عروس خانمی است؛ هر عروس خانمی! حتی از نزدیک ترین اقوام و عزیزترین دوستان تان.
دقت بفرمایید دوست و فامیل و آشنای شما و همان در و همسایه ی معروف، فقط برای چهار نفر مثل من و شما خودش و خانواده اش به سختی اقتصادی انداخته است تا پس از رویت تمام جزییات جهیزیه مورد تشویق شما و سایرین قرار بگیرد. همین!
و اگر خواستگارهای متعددی بی دلیل رد می شوند به دلیل همينجور مراسم هاست
این نوع مجالس احمقانه را به آنها بسپارید.
همان هايي كه شبیه برخی زنان حقیر مکه قبل از بعثت هستند
تصورش هم تحقیرآمیز است.
مانند مراسم دیدن سیسمونی! یعنی مراسم دیدن از پوشک بچه!

آقاســـــــــلام!
بازمنــم ،خاڪ پایــــتان .
دیـــوانه اے ڪه لڪ زده قلبــش برایــتان !

دراین ڪلاس ســرد، حضور تو واجب است.
این بار چندم است ڪه استاد غایب است ؟

نرگس شڪفتـــه است تو را داد مي زنـــد.
آقا بیا ڪه فاصـــله فــــریاد مي زنـــــد.

این روزها نمي شـــــــود اندوهگین نبود.
دلــــــواپس نهایـــــت تلخ زمیـــــن نبود

امروز دلم عجیب تو را درد مي ڪشـــــــد.
دستم مدام واژه ے « بر گـــــرد » ميڪشـد.

دو چشم خیس و دلي در هوایتـــان ،
دیوانه اے ڪه لڪ زده قلبش برایتـــــان . . .

تفاوت آتش جهنم با آتش دنیا!

بین سوزش آتش آخرت و آتش دنیا از چند جهت تفاوت هست:

از آتش دنیا فقط بدن میسوزد ولى آتش آخرت روح و دل را هم مى‏سوزاند و این فوق العاده عظیم و فوق تصور است…

آتش دنیا خالص نیست و تا با اكسیژن تركیب نشود نمی‏سوزد ولى آتش آخرت خالص است و سوزش فوق ‏العاده دارد

در این دنیا پس از رسیدن سوزش به استخوان احساس سوزش كم میشود، ولى در جهنم خداوند مجددا گوشت تازه میرویاند و از تخفیف عذاب جلوگیرى میكند».

همه آتش‌های این عالم را جمع کنند، روح انسان را نمی‌تواند بسوزاند، آنجا (جهنم) آتشش علاوه بر اینکه جسم را می‌سوزاند، روح را هم می‌سوزاند و قلب را ذوب می‌کند.

همچنین پیامبر (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: آتش دنیا یك جزء از هفتاد جزء از آتش جهنم است و این آتش دنیا همان آتش جهنم است که دوبار خاموش و سرد شده که اگر اینگونه نمیشد نمی توانستید از آن بهره ‏مند شوید.

آتش دنیا از خدا مى ‏خواهد كه او را بجهنم باز نگرداند…

نهج الفصاحة، ص ۳۴۲، ح ۹۳۰.