آوای دل

حضرت آیت الله عبدالله جوادی آملی

امام زمان ناظر اعمال ما

امام زمان (عج) همه اعمال را می بیند و هفته ای دو بار هم همه اعمال را به حضورش گزارش می دهند. این دو آیه ای که در سوره ی مبارکه توبه است که «سَیَریَ الله عَمَلَکُم وَ رَسُولُهُ» و «قُلِ اعمَلُوا فَسَیرَی اللهُ عَمَلکُم وَ رَسُولُهُ» یعنی او می بیند. این برای ما خیلی اثر دارد.
ما برای اینکه مواظب حرف هایمان باشیم لازم است متوجه این امر باشیم؛ مثلاً الآن به ما گفتند وجود مبارک امام باقر(عج) یا امام صادق(عج) آمده بروید حضورش، ما چطور می رویم؟ همین طور می رویم یا خودمان را جمع و جور می کنیم؟ ما باید باور کنیم که حضرت می بیند. حالا هفته ای دو بار گزارش های عمومی دارد. هیچ کاری نیست مگر اینکه او می بیند. جریان عرض اعمال یک امر جدی است و ما را که به این معتقدیم واقعاً می لرزاند. خجالتی حیایی شرمی باید باشد! در کنار سفره او نشستیم که در دعای عدیله دارد «بِیُمنِه رزق الوری» آن وقت در حضور او هم داریم هر حرفی را می زنیم!

کدام عبادت است که حتی اگر فرد در

حین انجام از شدت خواب آلودگی، تلو

تلو بخورد، همچنان ثواب دارد؟
 
امام صادق (ع) : گاهى بنده خدا آخر

شب بیدار مى‌شود، درحالیکه از کسالت خواب به چپ و راست خم مى‌شود و یا سرش را خم کرده و چانه‌اش را به سینه مى‌چسباند، پس در این هنگام،

خداى تعالى امر مى‌کند، تا درهاى آسمان باز مى‌شود، سپس به

فرشتگان مى‌فرماید:

به بنده من نگاه کنید، با آن که نماز شب را بر او واجب ننموده‌ام، ولى به سبب

تقرب به من، خود را به چه زحمتى

وادار نموده است و یکى از این سه خواسته را از من مى‌خواهد:

یا گناه او را بیامرزم

و یا تجدید توبه نموده با من رابطه برقرار کند

و یا آن که روزى بیشترى مى‌خواهد

اى فرشتگان! شما شاهد باشید هر سه

مورد را به او بخشیدم

چرا بچه مان را دعوا می کنیم؟

چون خواست ما را اجرا نکرده است،
و چون می خواهیم با تندی، شدت زشتی عملش را نشان دهیم،

و البته این تندی و شدت، مانند مسکن و تب بر می ماند که
حرارت خشم ما را پایین می اورد،
ضمن اینکه بچه نیز به سرعت ادب می شود،

و ما به دنبال سرعت عمل بوده ایم
و به مقصد رسیده ایم،

ولی آیا ادب در وجود بچه شکل گرفت؟
و خیر و شر را فهمید؟

معمولا جواب، منفی است.

پس باید چه کرد؟

جواب را از خودمان بپرسیم.
چه مواقعی یک کار را انجام می دهیم.
آیا زمانی که با شدت با ما برخورد می شود؟
و یا زمانی که خودمان به خوب بودن و ضرورت آن کار واقف شویم.

پس از یک طرف بایستی گزاره ها را به او اعلام کنیم
و از طرف دیگر به گونه ای بیان شود که فکر او فعال شود.
مانند رفتاری که خدا با ما انجام می دهد:

آیا دانا و نادان یکسان است؟ زمر،9
آیا کور و بینا یکسان است؟ انعام،50