آوای دل

پس کی نماز می خونی؟

با قایق گشت می زدیم. چند روزی بود عراقی ها راه به راه کمین می زدند به مان. سر یک آب راه، قایق حسین پیچید رو به رویمان. ایستادیم و حال و احوال. پرسید « چه خبر؟ » - آره حسین آقا. چند روز بود قایق خراب شده بود. خیلی وضعیت ناجوری بود.
حالا که درست شده، مجبوریم صبح تا عصر گشت بزنیم. مراقب بچه ها باشیم. عصر که می شه، می پریم پایین، صبحونه و ناهار و شام رو یک جا می خوریم. » پرسید « پس کی نماز می خونی؟ » گفتم « همون عصری. » گفت « بیخود. » بعد هم وادارمان کرد پیاده شویم. همان جا لب آب ایستادیم، نماز خواندیم.

? یادگاران، جلد ۷، ص ۲۲

شهید حسین خرازی

درمهمانی‌ها کودکان را به نمایش نگذارید!

فلان شعر رو بخون دایی ببینه، اون سوره‌ی قرآن رو که یاد گرفتی بخون عمه ببینه، برقص خاله ببینه و …

این‌ها به #کودک فشار و استرس وارد می‌کند و علاوه بر آن تشویق‌های زیاد از حد دیگران، کودک رامحتاج توجه و تشویق می‌کند.
⭕️معمولا در اینگونه مواقع تشویق‌های دیگران بالاتر از کاری است که کودک انجام می‌دهد و این باعث می‌شود کودک در مسیر رشد متوقف شود؛ چون می‌بیند با کوچکترین کار خود، بالاترین حد تشویق را دریافت کرده است!
ابراز احساسات باید درسطح کاری که کودک انجام می‌دهد باشد و پس از آن کودک را به ادامه آن کار در یک سطح بالاتر هدایت و تشویق کرد تا بسمت آن حرکت کند، متوقف نشود و رشد کند.
✅همچنین تشویق بیش از حد باعث خودشیفتگی کودکان می‌شود، آن‌ها را منزوی، تنها و تافته جدا بافته می‌کند و درآینده در روابط اجتماعی‌شان مشکل ایجاد می‌کند؛ این کودکان هیچکس را در حد و اندازه خودشان نمی‌بینند.