آوای دل

او باور نکرد و مرا رحیم خواند

زنی زیبا که صاحب فرزند نمی شد پیش پیامبر زمانش میرود و میگوید از خدا فرزندی صالح برایم بخواه.

پیامبر وقتی دعا میکند و وحی میرسد او را بدون فرزند خلق کردم.
زن میگوید خدا رحیم است و میرود.

سال بعد باز تکرار میشود و باز وحی می آید که بدون فرزند است. زن این بار نیز به آسمان نگاه میکند و میرود.

سال سوم پیامبر وقت زن را با کودکی در آغوش میبیند.
با تعجب از خدا میپرسد : بارالها، چگونه کودکی دارد اوکه بدون فرزندخلق شده بود!!!؟

وحی می رسد: هر بار گفتم فرزندی نخواهد داشت ، او باور نکرد و مرا رحیم خواند. رحمتم بر سرنوشتش پیشی گرفت.

با دعا سرنوشت تغییر میکند…

از رحمت الهی ناامید نشوید اینقدر به درگاهی الهی بزنید تا در باز شود…
اين نوشته رو خيلي دوست دارم
ميان آرزوي تو و معجزه خداوند، ديواري است به نام اعتماد.

پس اگر دوست داري به آرزويت برسي با تمام وجود به او اعتماد کن.
هيچ کودکي نگران وعده بعدي غذايش نيست، زيرا به مهرباني مادرش ايمان دارد.

ايکاش ايماني از جنس کودکانه داشته باشيم به خدا…
رحمت خدا ممکن است کمی تاخیر داشته باشد اما حتمی است.

زن و شوهر نمازشب خوان

رسول خدا ص زن و شوهری را که یکدیگر را برای خواندن نماز شب بیدار می‏کنند تشویق می‏کنند و می‏فرمایند:

هرگاه شوهر از خواب برخیزد و همسر خود را بیدار کند، سپس هر دو وضو بگیرند و به نماز مشغول شوند، خداوند آن‏ها را از مردان و زنان ذاکر به حساب می‏آورند (خداوند، زنان و مردان ذاکر را در قرآن تمجید نموده است).

نورالثقلين، ج 4 ص297

همچنین فرمودند: خداوند رحم می‏کند بر مردهایی که شب از خواب بر می‏ خیزند و همسر خود را برای خواندن نماز شب بیدار می‏کنند و اگر بیدار نشوند آب بر صورت آنها می‏ پاشند و دو به نماز شب مشغول می‏ شوند.
همچنین خداوند رحم می‏کند بر آن زنی که همسر خود را از خواب بیدار می‏کند و اگر بیدار نشد آب به صورت او می‏پاشد و هر دو به نماز می‏ ایستند

میزان الحکمه، ج 4 ص 652

از حدیث فوق معلوم می‏شود که زن و شوهر باید در نماز شب به یکدیگر کمک کنند و همدیگر را به این عبادت ترغیب نمایند؛ البته اگر خسته هستند هرگز نباید مزاحم همدیگر شوند؛ زیرا گاهی خواب مؤمن نیز عبادت است؛ به عبارتی دیگر، نباید یکدیگر را مجبور کنند؛ بلکه باید با رضایت و میل باطنی باشد؛ زیرا اگر عبارت با اکراه همراه باشد، پاداش ندارد.

لجبازي يا تجربه؟؟؟

آن زماني كه مادر از فرزندش مي خواهد ليواني را كه روي ميز قرار دارد قدري به عقب ببرد تا از روي ميز به زمين نيفتد. ولي با كمال تعجب مي بيند كه ليوان را به طرف لبه ميز مي آورد و اين كار را در حالي انجام مي دهد كه به چشمهاي مادرش نگاه مي كند.
شايد مادرش تصور كند كه فرزندش با او لجبازي مي كند!!!
اما اين كار لجبازي نيست.
كودك مي خواهد ببيند كه اگر ليوان از لبه ميز بيفتد چه اتفاقي خواهد افتاد و چگونه خواهد شد و اصلا دوست دارد كه رقص ليوان را در فضا و افتادن آن را ببيند!!
در نتيجه مادر عزيز كودك شما لجبازي نمي كند،بلكه كودك شما از سر كنجكاوي ميخواهد آنچه شما او را از آن كار باز ميداريد،تجربه كند.
ولي شما مادر عزيز در حال لجبازي با كودك هستيدوقتي كودك ميخواهدتجربه كند،شما با كودك لجبازي مي كنيد!