آوای دل

 شهادت امام باقر علیه السلام بر ساحت مقدس امام مهدی علیه السلام تسلیت

 هر جا کلاس درس شما برگزار شد

با شور و شوق روح الامین رهسپار شد

هر حرف غیر حرف شما فانی است، شکر

حرف شماست بین کتب ماندگار شد

یا باقرالعلوم، فقط با کلام توست

افکار پوچ مرجئه* بی اعتبار شد

ای قیمتی ترین گهر دین بگو

چرا سهمت مزار خاکی از این روزگار شد؟

آن زین زهر خورده چه ها کرده با شما

آثار مرگ در بدنت آشکار شد

آقا شنیده ایم که ازدست زهر زود

جسمت ورم کرده دلت داغدار شد

جسمت ورم که کرد دلت رفت کربلا

آن خاطرات له شده رویت هوار شد

بر تن سری نبود ولی جدتان حسین

ده اسب تازه نعل به سمتش قطار شد

از دستباف فاطمه بر پیکر حسین

پودی نماند و پیرهنش تار تار شد

تقصیر شمر بود که سر روی نیزه رفت

زینب به روی ناقه ی عریان سوار شد

امیر عظیمی

درویشی تنگدست به در خانه توانگری رفت و گفت:
شنیده ام مالی در راه خدا نذر کرده ای که به درویشان دهی، من نیز درویشم.
خواجه گفت: من نذر کوران کرده ام تو کور نیستی.
پس درویش تاملی کرد وگفت: ای خواجه کور حقیقی منم که درگاه خدای کریم را گذاشته به در خانه چون تو گدائی آمده ام.
این را بگفت و روانه شد…

خدا می‌گوید ان مع العسر یسری. بعدش هم تاکید

می‌کند که “فان مع العسر یسری". یعنی همراه سختی، آسانی می‌آید.

وقتی خدا خیالمان را راحت می‌کند و می‌گوید هوایمان

را دارد، ما دیگر از چه چیزی بترسیم؟

مدام وسواس به خرج می‌دهیم و خواستگارها را رد می‌کنیم که چه؟

دلمان می‌خواهد از همان اول زندگی همه چیز برایمان آماده و حاضر باشد؟

پس تکلیف توکل به خدا چه می‌شود؟

حالا اگر کمی هم سخت بگذرد، خدا کم‌کم همه چیز را

برایمان آسان می‌کند.

می‌بینی که؟ خودش دو بار پشت سر هم گفته

“ان مع العسر یسری".

من ایمان دارم خدا هیچ وقت زیر حرف‌هایش نمی‌زند.