آوای دل

نامه ای به دختر گلم نازنین خانم

دختر نازنینم! الان که این کلمات را روی کاغذ می آورم

روز ولادت حضرت معصومه(س)، بانوی نمونه عفاف و

حجاب است. دوست داشتم در این روز مقدس که

فرشتگان به یمن این لحظات در عرش الهی شادمانی

می کنند، از تو بخواهم که در لابه لای زندگیت همواره

نام و ردپای این بانوی آسمانی بدرخشد و یاد او مثل

فانوس تو را در کوره راههای زندگی هدایت کند.

فرزند عزیزم، دختر قشنگم! در این برهه زمانی که تو در

آن قدم نهاده ای اگر چراغ هدایتت سوسو کند، ممکن

است در بین راه سنگلاخ هایی باشد که تو را برنجاند و

گاها تو را دچار سر در گمی کند به همین خاطر رشته ی

وصل بین تو و آن اسوه نجابت آنقدر باید ناگسستنی

باشد که دل نازک وصافت آزرده نشود. و چه بسا باشند

کسانی که تو را در راهی که انتخاب کردی دچار شک و

دو دلی کنند و بخواهند تو را به بیراهه ببرند اما تو باید

بتوانی با ایمانی قاطع و راسخ و رفتاری معصومه وار از

پس تمام این ناملایمات برآیی و سربلند از امتحان

بیرون بیایی.

دلبندم! من نیز در این روز از بانوی بزرگوار که مظهر

عصمت و عطوفت است می خواهم که همواره هوای

قلب پاک و معصومت را داشته باشد و دستان کوچکت

را به دستان پر مهر و پرفروغش می سپارم.